Contact houden met bewoners en collega’s
Addy en Leo wandelen al elf jaar. “Addy heeft altijd bij S&L Zorg gewerkt. Toen we met pensioen mochten wilde ze toch contact houden met bewoners en collega’s en zijn we samen gaan wandelen”, vertelt Leo. “Eerst werkte ik in de keuken, toen op de administratie en later ook in de zorg. Ik heb nog voor deze grote kerel hier gezorgd. Vanuit mijn werk wist ik dat het lastig is om veel met bewoners in een rolstoel naar buiten te gaan. Ik wilde dus juist met hen graag gaan wandelen”, vult Addy aan.
Leo en Addy wonen in Roosendaal, vlak bij de zorgwijk Sterrebos . Omdat Addy in Bergen op Zoom in de zorg heeft gewerkt wandelen ze daar met bewoners van S&L Zorg. Soms ook met bewoners die ze tijdens haar werk al heeft leren kennen. “Ik heb zelf nooit in de zorg gewerkt. Dertig jaar heb ik gewerkt als machinist op de trein. Nou, de eerste keer dat ik kennismaakte met de bewoners van S&L Zorg wist ik niet wat ik zag. Maar, op een gegeven moment kun je niet meer zonder. Dat is eigenlijk heel vreemd”, zegt Leo.
Elke dag naar buiten om te wandelen
We treffen het wel vandaag. Het is heerlijk weer en het zonnetje schijnt. Waarom gaan Addy en Leo eigenlijk stoppen met het wandelen met bewoners? “Het duwen van de rolstoelen is best pittig. Ook al zijn er steeds meer rolstoelen met elektrische ondersteuning, toch is het soms wel zwaar. We willen ook niet pas stoppen als het eigenlijk allang niet meer gaat”, zo legt Addy het uit. Met wandelen stoppen ze echter zeker niet. “We lopen veel samen. Addy wil elke dag in ieder geval even naar buiten”, zegt Leo. Addy: “Hij wandelt ook echt forse stukken hoor. De Nijmeegse Vierdaagse liep hij al, en Santiago de Compostela heeft hij al twee keer gelopen. Dat doe ik niet hoor, maar lekker samen wandelen zeker wel.”
Leo: “We hebben allebei geluk gehad dat we best vroeg met pensioen konden. We hebben allebei volop genoten. Vakanties, hobby’s en onze kleinkinderen. De tijd gaat snel. We zijn nu al elf jaar verder. En dan loop ik vandaag weer naar buiten met een bewoner die eigenlijk niet communiceert en alleen maar in een rolstoel zit, maar er komt wel direct een brede glimlach op zijn gezicht. Ik denk wel dat ik dat ga missen.”
